Ineke van Engelen woont met Geert Arts al ruim 22 jaar in de Noremborghstraat.
Afgelopen maanden viel hun huis op door de vlag en spandoeken tegen het geweld in Gaza. Ineke vindt het belangrijk om haar stem te laten horen en daar heeft ze haar reden voor.
Geert en Ineke woonden met hun 2 dochters in Amsterdam voordat ze, vanwege de zorg voor ouders weer deze kant uitkwamen.
Ze is blij met de plek waar ze nu woont in de Noremborghstraat. Naast persoonlijk contact in de straat is er een buurtapp. Als je iets nodig hebt, kan je het op de app vragen. Hoe goed dat werkt, merkte Ineke nadat ze haar enkel gebroken had, enkele weken geleden. Ze vroeg op de app of iemand krukken te leen had en dat was inderdaad het geval. De krukken stonden al klaar vóór ze thuis was uit het ziekenhuis. Een douchekrukje en looprekje kreeg ze van weer een andere buurvrouw. Dit naast allerlei andere aanbiedingen voor hulp. Dat is hartverwarmend.
Ineke heeft in haar jonge jaren vele oorlogsverhalen over de Tweede Wereldoorlog gehoord van o.a. haar ouders. Ze was onder de indruk van de verhalen van mensen die Joden opvingen en van het verzet tegen de Duitsers. Daarnaast hoorde ze ook over het wegkijken door een deel van de Nederlandse bevolking bij het op transport zetten van de Joden. Dat vond ze onbegrijpelijk. Ineke stelde zichzelf de vraag: 'wat zou ik gedaan hebben? Het was een angstige tijd. Zou ik het gedurfd hebben om in actie te komen?'
Sinds de inval van Israël in Gaza werd deze vraag weer actueel voor haar. Wat 7 oktober in Israël gebeurde was heel gewelddadig. De reactie van Israël was heel snel en in de ogen van Ineke buitenproportioneel en nog onvoorstelbaar veel gewelddadiger. Zij vroeg zich af of het geweld van Israël in verhouding staat met wat er is gebeurd. Het zijn de burgers van Gaza, de mannen, vrouwen en kinderen die een hoge prijs betalen. Er is geen veilige plek in Gaza, en mensen kunnen niet weg. Huizen, ziekenhuizen, scholen, landbouwgrond, waterpunten worden gebombardeerd en vernietigd. Tot de zogenaamde ‘veilige zones’ toe waar mensen in tenten wonen. Mensen worden vermoord, verminkt en uitgehongerd.
Het Internationaal Gerechtshof heeft Israël veroordeeld, maar Nederland blijft Israël steunen. 'Ik ben op internet gaan zoeken, met mensen gaan praten om mij te verdiepen in deze kwestie. Ik ben echt geschokt door het geweld van Israël en het dehumaniseren van Palestijnen, wat al sinds 1947 gebeurt. Israël voert een apartheidspolitiek ten opzichte van Palestijnen. Ik wil me distantiëren van het Nederlandse beleid. '
Ze vindt het heel beangstigend dat je uitspreken vóór Palestijnen in de media snel gelabeld wordt als antisemitisme. Er zijn wereldwijd heel veel gelovige Joden die zich uitspreken tegen dit geweld, zich distantiëren van Israël en op zoek zijn naar oplossingen voor vreedzaam samenleven. Helaas is er voor dit geluid weinig ruimte in de media. Het is voor mensen kennelijk moeilijk om onderscheid te maken tussen politiek en geloof.
Ineke ging naar veel demonstraties en manifestaties. Ze hing teksten op voor haar huis. De vlag met de tekst: 'never again is now', is afgelopen week met geweld van de muur getrokken. Dat is niet toevallig gebeurd. Ook andere teksten zijn op de stoep beland.
Een paar weken geleden brak Ineke haar enkel en kon ze niet meer naar demonstraties. Haar oplossing was om met gebroken enkel, met folders over Gaza en de Palestijnse sjaal, voor haar huis op de stoep te gaan zitten. Met voorbijgangers had ze boeiende gesprekken.
Ik vind het van lef getuigen om je zo kwetsbaar op te stellen. In een groep demonstranten ben je beschermd door de groep, maar dat valt weg als je in je eentje voor je huis zit. In een tijd van uitgesproken meningen kunnen er vervelende reacties komen. Een uitgesproken mening kan de geest scherpen en geeft eventueel nieuwe en andere vragen. Het wordt anders als daar verbale of anderszins agressie aan te pas komt. Ineke probeert invulling te geven aan de vraag uit haar jeugd: 'Wat zou ik gedaan hebben? Zou ik mij vanuit betrokkenheid durven uitspreken, durven handelen ook als het niet geoorloofd is?'
Maria in gesprek met Ineke
