Hoffotografe van de IJzeren Vrouw
Al jaren verschijnen er regelmatig fraaie foto’s van het Prins Hendrikpark op Facebook, die gezien de reacties, zeer gewaardeerd worden. Hermy Kreté is de fotografe, met een voorliefde voor details. Tijd voor een gesprek met deze hoffotografe van de IJzeren Vrouw.
Wie af en toe bij de IJzeren Vrouw wandelt, moet haar weleens gezien hebben. De vrouw met het prachtige koperkleurig haar die steevast met haar teckel aan de lijn de ronde maakt. Hermy Kreté (61) en Moos (4) wandelen er vrijwel elke dag, vaak meerdere keren per dag. Hermy woont met Moos op een haar na dertig jaar in De Vliert en dan is het Prins Hendrikpark zoals de IJzeren Vrouw met omliggend park officieel heet, natuurlijk een geweldige uitlaat- en wandelplek. Om haar liefde voor deze prachtige locatie uit te dragen, plaatst Hermy al jaren fraaie foto’s op Facebook, in de populaire groep Je ben pas een Bosschenaar. Gezien de vele en leuke reacties vol complimenten worden haar bijdragen zeer gewaardeerd.
Treurwilg
Zelf reageert de geboren en getogen Bossche bescheiden op het succes. “Ik houd van fotograferen, maar ik doe ook gewoon alles met mijn gsm en die is heus niet zo geavanceerd. Het begon met het idee hier boven de bank vier foto’s van alle seizoenen te hangen. Ik heb een favoriete boom, een treurwilg en die wilde ik in lente, zomer, herfst en winter vastleggen, afdrukken en inlijsten. Die treurwilg zette ik een keer op Facebook, voor de lol. Nou, een hoop positieve reacties dat ik kreeg. Heel erg leuk natuurlijk. Sindsdien post ik regelmatig iets.” Die seizoenenserie is overigens nog niet voltooid want boven haar bank is de muur nog leeg…
De foto’s van Hermy kenmerken zich door details en lichtinval. “Ik probeer altijd naar kleine dingen te kijken en dat te vangen in beeld. Als kind was ik altijd al heel observerend en zag alles. Dat heb ik nu nog, misschien ook door mijn werk in het onderwijs. Ik vind het grappig kleine dingen vast te leggen. Maar zo moeilijk is het niet hoor. Als je door het park loopt, is het áltijd mooi. Door de kleuren in de natuur of de lichtinval.”
Op sommige foto’s van Hermy is het licht inderdaad schitterend vastgelegd. Toch een beetje photoshop gebruikt? “Nee, nooit”, reageert ze stellig. “Ik bewerk nooit een foto. Het enige dat ik weleens aanpas is de horizon, die moet recht zijn. Als de foto iets te scheef genomen is, corrigeer ik dat. Maar dat is dan ook alles.”
Wandelmaatje
Samen met wandelmaatje Marije met haar hondje Fien, zijn Hermy en Moos geziene wandelaars. Sommige dagen duren de uitlaatrondjes erg lang, want ze kennen vrijwel iedereen en dan volgt een dagelijks praatje. Dat stilstaan geeft Hermy ook mooi de kans goed rond te kijken voor een foto. “En als ik dan wat zie, moet alles ook wijken hoor, dan maak ik het plaatje, dat gaat dan echt even voor.”
“Ik vind het opvallend hoe veranderlijk het park is, elke dag is het anders. Tenminste als je het wilt zien. Nu na jaren, ben ik nog niet uitgekeken”, aldus Hermy die zelf nooit op de foto staat. Hondje Moos af en toe wel, zoals die keer tussen de blauwe voorjaarsdruifjes. ‘Moos in de blauwe druif. Hij wel’, schreef ze er gekscherend met een smiley bij. Een grappige verwijzing naar café De Blauwe Druif aan de Markt waar Hermy blijkbaar op dat moment ook wel had willen zitten.
Herinneringen
Vaak staan fraaie luchten centraal, liefst gemaakt tijdens het zogeheten gouden uur. Deze periode kort voor zonsopkomst of zonsondergang geeft magisch licht dat het goed doet op foto’s. Al scrollende op haar gsm zoekt Hermy haar lievelingsfoto. Maar ze komt zoveel andere plaatjes tegen dat het uiteindelijk heel lastig blijkt een echte favoriet te kiezen. Want ja, die foto van die ene man op een bankje, zo’n verstild moment. “Of nee, kijk nou, die zwanen, dat is ‘m. Alhoewel, die felgekleurde stoelen in de mist. Of die witte wolken boven de plas, echte Hollandse luchten. En hier, m’n treurwilg in de wind.”
Kortom: geen echte nummer één maar heel veel dierbare herinneringen.
tekst: Petra Dircks
