Lang niet iedereen in de wijk zal hem kennen, maar Google eens op zijn naam en binnen 0,35 seconde vindt de zoekmachine 4.250.000 resultaten. Uiteraard gaan lang niet al die zoekresultaten over hem, maar veel wel!
Een markante Muntelbewoner, bohemien, vrijbuiter, belezen en welbespraakte romanticus en vooral zanger/ muzikant is niet meer. Op 14 december is Alfred Martens na een kort ziekbed in het Jeroen Bosch Ziekenhuis overleden.
De gezette man met zijn felgele vest, sigaret achter een oor, zomer en winter op sandalen, plastic tas in zijn hand, struinend op weg van de Geldersedam naar de Coop om zijn dagelijkse boodschappen en wijn te halen. Als het meezat had hij zijn gebit in. Altijd bereid een praatje te maken, er een extra anekdote aan toe te voegen en een ongevraagd advies te geven over bijvoorbeeld de állerbeste kipfilets van de Poule Den Dungen. Met een twinkeling in zijn ogen sprak hij graag over heerlijk eten en de bereiding daarvan. Alsof hij elke dag culinaire hoogstandjes voorschotelde. In de buurttuin heeft hij voor het eerst knoflook geteeld. Geen gewone knof, maar speciále Zuid-Franse.
Bijzonder trots en liefdevol sprak hij over zijn dochter Anne-Claire.
Als (straat-) muzikant heeft hij o.a. Parijs, Londen, Kopenhagen en Amsterdam goed leren kennen door in het clubcircuit en op straat te spelen. Met zijn gouden stem wist hij publiek te raken. Hij was begin jaren tachtig bekend van de Bill Bradley Band (Stille Willy) en Music Hall.
Music Hall is in 1983 door Peter Koelewijn en Cees van Leeuwen speciaal gevormd om mee te doen aan het Eurovisiesongfestival. Dat mislukte toen, maar nu is het mooi om Alfred in z’n showelement nog te kunnen zien zingen en (vooral grappig) dansen met hun nummer Voulez vous danser?
In 1983 startte Alfred, die ook Franse chansons zong en een veelgevraagd achtergrondzanger was, een Nederlandstalige solocarrière. Tweemaal komt hij in de buurt van een hit met de nummers Hoe Doet Ie Dat Nou en Dat Moet Je Leren en duikt hij op in de Tipparade.
In ‘88 wint hij het Concours de la Chanson van de Alliance Française.
Sinds ruim tien jaar geleden, na een scheiding en twee hartinfarcten kort achter elkaar, lacht het leven hem helaas niet meer zo toe. Alfred was de laatste jaren zichtbaar aan het kwakkelen met zijn gezondheid.
Om toch zinvol bezig te kunnen zijn heeft hij als vrijwilliger mooie dingen gedaan. Zo heeft hij bij meerdere zorgcentra jarenlang met veel plezier liedjes met bewoners gezongen in Liederentafels. En als begeleider van het Afasiekoor heeft hij mensen die niet meer konden spreken hun stem terug gegeven door samen te zingen.
Een leuk moment hier in de wijk was tijdens de NL Doetdag 2017 in buurttuin Bietje Bij Bietje. Hij heeft toen een aantal nummers gezongen waarbij hij zichzelf op gitaar begeleidde. Hij begon heel toepasselijk met het Drs P nummer “Knolraap en lof, schorseneren en prei”, zie dit fragmentje
Een ander mooi moment in de wijk was op 28 mei 2018 toen Alfred als initiatiefnemer de openingshandeling kon verrichten bij de jeu de boulebaan naast de Amazone aan het Van Lanschotpad. Hij heeft er helaas weinig gebruik van kunnen maken.
Alfred wist vaak een gevoelige snaar te raken met zijn stem en zijn instrumenten. Violen echter, die plantte hij bij voorkeur in zijn stoeptegeltuintje voor zijn huis.
Een mooi liefdevol mens is heengegaan. We gaan hem missen!
Uitzending Boschtion Artiestencafé 2013, Met Alfred en Kees Buenen: zie hier
Foto’s Gerard Monté
zie ook hier