“Ja perfect, nog een klein kneepje om mij goed over de neusbrug te draperen!”
Mondkapje M volgt de bewegingen van Cees H. nauwkeurig. Cees H. had hem een paar dagen geleden gekozen uit de exclusieve collectie handgemaakte mondkapjes, aangeboden tijdens een openbare verkoop voor Lokale Goede Doelen. “Ik wil geen ordinaire kapjes voor mijn gezicht, maar deze wil ik wel,” hoorde Mondkapje M Cees H. zeggen, voordat hij opgepakt en in een met velours bekleed etui gestopt werd. Daarna is hij al vele malen tevoorschijn gehaald want Cees H loopt veel rond en doet zelf zijn boodschappen bij de Coop. Nu gaat hij naar de kapper en al lopend zet hij zijn mondkapje op. Na het kleine kneepje trekt hij het kapje met de fraai gekalligrafeerde M uit onder zijn kin. “Jammer,” denkt Mondkapje M, “nu kan je het grappige kuiltje in zijn kin niet meer zien.”
Cees H loopt over het Kapelaan Koopmansplein langs twee schoonmakers die met grijpers het zwerfvuil in oranje zakken verzamelen. “Hier!” hoort Mondkapje M roepen, maar dat is niet voor hem bedoeld. Een keeshondje rent driftig rond. Het elastiek van een blauwwit mondkapje zit vast om zijn spitse neus. Na een aantal wilde bewegingen valt het mondkapje op de grond en lopen het hondje met zijn baas verder de Jan de la Barlaan in. Een van de schoonmakers grijpt het gevallen mondkapje. “Dat is dan de vijfde van deze morgen,” zegt ze met enig afgrijzen, “Tussen de struiken liggen er vast ook nog wel een paar.” “Tussen de struiken?” griezelt Mondkapje M, “ik ben toch meer om onder de kerstboom te liggen, als cadeautje voor het aangezicht.”
Als Cees H de kapperszaak binnenkomt wordt hij enthousiast onthaald en naar zijn vaste stoel geleid: “Wat een schitterend mondkapje heb je Cees!” “Ik vond dat ik wel iets bijzonders mocht hebben,” is het antwoord van Cees. Mondkapje M krult om van trots. “Echt design, man!”
Het haren wassen en knippen gaat heel voorzichtig om Mondkapje M te sparen, al zou hij gegarandeerd na 20 wasbeurten er nog even gedistingeerd uit moeten zien als nu. Met een “Veel plezier ermee en nog een prettige dag!” loopt Cees H terug naar het plein om boodschappen te doen bij de Coop. Opeens klinkt er een geweldige knal. Cees H duikt in elkaar en grijpt naar zijn oren waarvan de trommelvliezen de lijken te knappen. Mondkapje M valt op de grond. Een jongen rent lachend weg….
Als het donker wordt stelt Mondkapje M zichzelf gerust: “Hij komt me zo wel halen. Hij was zo verguld met mij. En terecht!”
Wil je weten hoe het afgelopen is met Mondkapje M? Vraag de mensen die het Kapelaan Koopmansplein schoonhouden. Die weten vast meer.
Toon van Rijnsoever