Braken?
Ik ga braak liggen - dat lijkt me echt even het mooiste wat er is. Ik ga ook kijken of dat een werkwoord kan worden, dat we allemaal af en toe gaan gebruiken: braken.
Nee, niet vanuit een zieke, overvraagde maag! Ook niet vanwege ergernis over getreuzel of bedrog van anderen, waar ook ik af en toe van moet kotsen.
Maar ‘braken’ als braak liggen. Zoals een akker die jarenlang alles gegeven heeft wat ie kon, en daarna een jaar lang braak mag liggen. Bijkomen, met rust gelaten, op krachten komen. Oude tradities schreven dat voor. De laatste tijd krijgen akkers die rust niet meer en moet de aarde maar blijven produceren en ook nog steeds meer. Dat gaat na verloop van tijd alleen nog dankzij kunstmest en andere toevoegingen. Akkers krijgen geen tijd meer om op adem te komen.
En dat is precies wat ik wil. In de werkzame wereld heet zoiets ook wel ‘sabbatical’ - afgeleid van sabbat, de rustdag na zes dagen werken. Akkers kregen volgens diezelfde wet na zes jaren een rustjaar: om te ‘braken’. Braak liggen zou wel eens een antwoord kunnen zijn op burn-out, of liever: om een burn-out te voorkomen.
Als u een poosje niets van mij hoort, dan weet u het: hij ligt braak.
Peter van Helden
Noot redactie: Jammer, we zullen hem missen!
We danken Peter hartelijk voor de vele inspirerende columns die hij voor de Wijkkrant heeft geschreven, en we wensen hem het allerbeste!